دانلود مقاله ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری 2در توکسوپلاسما گوندی در موش های BAL
دانلود مقاله ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری 2در توکسوپلاسما گوندی در موش های BALB/c تحت pdf دارای 11 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد دانلود مقاله ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری 2در توکسوپلاسما گوندی در موش های BALB/c تحت pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری 2در توکسوپلاسما گوندی در موش های BALB/c تحت pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن دانلود مقاله ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری 2در توکسوپلاسما گوندی در موش های BALB/c تحت pdf :
دانلود مقاله ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری 2در توکسوپلاسما گوندی در موش های BALB/c تحت pdf که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار 1389 در مجله علوم پزشکی مدرس، آسیب شناسی زیستی (علوم پزشکی مدرس) از صفحه 25 تا 35 منتشر شده است.
نام: ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری 2- توکسوپلاسما گوندی در موش های BALB/c
این مقاله دارای 11 صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن میتوانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله توکسوپلاسما گوندی
مقاله DNA واکسن
مقاله ژن کامل راپتری -2
چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف: توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته ای داخل سلولی است که موجب بیماری توکسوپلاسموزیز در انسان و حیوان می شود. در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری در زمینه شناخت کاندیدهای مناسب واکسن که باعث القای پاسخ های ایمنی موثر می شود، صورت گرفته است.
در این مطالعه، از ژن کامل راپتری -2 توکسوپلاسما گوندی برای ساخت DNA واکسن استفاده شد و در نهایت پاسخ های ایمنی ناشی از این ژن در مقایسه با گروه های کنترل ارزیابی شد.
مواد و روش ها: ایمنی زایی موش های BALB/c سه بار و به صورت عضلانی (به فاصله سه هفته) توسط pc-ROP2 (به عنوان گروه شاهد) و pc DNA3 و فسفات بافر سالین (به عنوان گروه های کنترل) انجام پذیرفت.
بعد از انجام ایمونیزاسیون، پاسخ های ایمنی ناشی از آن به کمک اندازه گیری سطح آنتی بادی و سطح سیتوکین ها ارزیابی شد.
نتایج: نتایج حاصل از اندازه گیری سیتوکین های اینترفرون گاما و اینترلوکین 4 نشان دهنده مقادیر بالای اینترفرون گاما و مقادیر پایین اینترلوکین 4 در گروه های واکسینه شده با pc-ROP2 در مقایسه با گروه های کنترل بود. ایطن نتایج نشان می دهد که پاسخ ایمنی سلولی Th1 در موش هایی که با pc-ROP2 واکسینه شده اند در مقایسه با موش های گروه های کنترل که با پلاسمید خالی pc-DNA3 و فسفات بافر سالین واکسینه شده اند، به شدت تحریک شده است.
اندازه گیری آنتی بادی کل IgG اختلاف معنی دار را بین گروه های مورد و کنترل تایید کرد همچنین میزان بقای موش ها در گروه های مورد و کنترل بعد از انجام چالش ارزیابی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان بقای موش هایی که با پلاسمید pc-ROP2 ایمن سازی شدند، با گروه های کنترل اختلاف معنی دار دارند (P<0.05).
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که pc-ROP2 به عنوان DNA واکسن در القای پاسخ های ایمنی همورال و سلولی مؤثر بوده و همچنین در افزایش طول عمر موش ها در برابر توکسوپلاسموزیز تا اندازه ای مفید است.
